Εκεί που όταν κλείνεις τα αυτιά συνεχίζεις να ακούς μακρινές μελωδίες και τον ήχο του φλοίσβου. Εκεί που η φύση σου φωνάζει να τρέξεις, να παίξεις, να αγαπήσεις, να ανακαλύψεις, να γίνεις ένα μαζί της. Εκεί, που καθώς βυθίζεσαι σ’ ένα γλυκό ύπνο… ξυπνάς στη Μεσόγειο!

Οι άνθρωποι στη Μεσόγειο χρησιμοποιούν συνεχώς τα χέρια τους. Τόσο εκφραστικά όσο και τα μάτια τους. Αγκαλιάζουν, χαϊδεύουν, αγγίζουν, αναγνωρίζουν, επεξεργάζονται. Με το χέρι! Ο μόνος τρόπος που ξέρουμε για να δημιουργηθεί το τέλειο...

Η ελιά, το αμπέλι, το σιτάρι, το βαμβάκι, το δέντρο, το ξύλο ο αγρός, το χώμα, ο ήλιος, η βροχή, το άλογο, ο ταύρος... η Mεσογειακή γη! Γόνιμη, άφθονη, εύπορη, αγνή. Τα πολύτιμα υλικά της γης, η συνεργασία της φύσης, η ανθρώπινη συμμετοχή, τα υλικά μας...